Abstract

Arkaplan: Ozon üç oksijen atomundan oluşan bir moleküldür. Patolojik inflamatuar ve immunolojik süreçler aktive olduğu zaman ozon tedavisi sistemik olarak etkili olmaktadır. Bu durumlardan bazıları yara iyileşmesi, yaşlanmaya bağlı maküler dejenerasyon ve iskemik veye enfeksiyöz durumlardır.

Amaç: Çalışmamızın amacı ozon tedavisinin peritonit varlığında bağırsak anastomozunun iyileşmesi üzerine etkisini sıçan modeli üzerinde değerlendirmektir.

Çalışma Tasarımı: Hayvan deneyi.

Yöntemler: 40 adet Wistar albino sıçan 4 eşit gruba ayrıldı (n=10). S(Sham), P(Peritonit), O0(ozon 0), O24(ozon 24). S gruba sadece çekal diseksiyon yapıldı. Diğer tüm gruplara peritonit oluşturmak amacıyla çekal diseksiyondan sonra çekal bağlama ve delme yöntemi, ondan da 24 saat sonra rezeksiyon çekal rezeksiyon ve ileokolik anastomoz uygulandı. Peritonit grubuna ileri tedavi uygulanmaz iken O0 grubuna anastomozdan hemen sonra, O24 grubuna ise anastomozdan 24 saat sonra 1 mg/kg/günde intraperitoneal ozone tedevisi başlandı ve 7 gün boyunca verildi. Yedinci gün hayvanlar sakrifiye edildi. Anastomoz patlama basıncı ölçüldü, anastomoz hattında hidroksiprolin düzeyi ve histopatolojik inceleme için anastomoz dokusundan örnekler alındı.

Bulgular: En yüksek patlama basıncı Sham grubunda, yani sadece çekal diseksiyon ve rezeksiyon anasomoz yapılan, peritonit oluşturulmayan grupda saptandı (211 ± 23.13 mmHg). Grup P’nin anastomoz patlama basıncı 141 ± 56.25 mmHg olup grup O0 ve grup O24’ den (sırası ile 192 ± 22 ve 166 ± 45 mmHg) belirgin olarak daha düşüktü. Histopatolojik inclelemede kontrol gruplarında ödem ve nekroz miktarı anlamlı olarak fazlaydı. 7.günde anasomoz dokusundaki kollajen miktarına bakıldığında, ozone verilen gruplarda anlamlı olarak yüksek bulundu. Hidroksiprolin seviyeleri O0 ve O24 gruplarında peritonit grubuna göre anlamlı olarak fazlaydı. (p<0.05).

Sonuç: Ozone tedavisinin deneysel peritonit modelinde kolonik anastomoz iyileşmesi üzerine olumlu etkileri vardır.