Abstract

Arkaplan: Sitalopram, yüksek doz alımlarında rutin kardiyak izlem önerilen bir serotonin geri-alım inhibitörüdür. Akut sitalopram zehirlenmelerinde QT aralığında uzama gözlenir. Daha önceki deneysel çalışmamızda, sitalopramın, endojen adenozin salınımını etkilemeden, adenozin A1 reseptörlerinin uyarılmasına bağlı QT uzamasına neden olabileceği gösterilmiştir.

Amaç: Sitaloprama bağlı kardiyovasküler toksik etkilerin geri döndürülmesinde selektif adenozin reseptör antagonistlerinin etkisinin araştırılmasıdır.

Çalışma Tasarımı: Hayvan deneyi.

Yöntemler: Sıçanlar randomize olarak üç gruba ayrıldı. Sıçanların tümüne, A3 reseptörlerine bağlı gelişen mast hücre aktivasyonunu engellemek için, sodyum kromoglikat (20 mg/kg) verildi. Sitalopram toksisitesi, 4 mg/kg/dk sitalopramın 20 dakika infüzyonu ile gerçekleştirildi. Sitalopram infüzyonundan sonra sıçanlara %5 dekstroz (kontrol, Grup 1, n=7) veya DPCPX (Grup 2, 8-Cyclopentyl-1,3-Dipropylxanthine; selektif adenozin A1 reseptör antagonisti, 20 mg/kg/dk, n=7) veya CSC [Grup 3, 8-(3-chlorostyryl) caffeine; selektif adenozin A2a reseptör antagonisti, 24 μg/kg/min, n=7] 60 dk. boyunca infüzyon ile verildi. Ortalama arteriyel basınç (OAB), kalp atım hızı (KAH), QRS süreleri ve QT aralıkları kaydedildi.

Bulgular: Sitalopram infüzyonu tüm gruplarda OAB ve KAH’ında anlamlı azalma, QT süresinde anlamlı uzama oluşturdu. Ancak, QRS süresinde anlamlı değişiklik oluşturmadı. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, sitalopram sonrası infüze edilen DPCPX, 40., 50. ve 60. dakikalarda QT uzamasını anlamlı şekilde kısalttı (sırasıyla, p<0,01, p<0,01 ve p<0,001). CSC grubu ile karşılaştırıldığında, DPCPX infüzyonu QT aralığındaki uzamayı sadece 60. dakikada kısalttı. (p<0,05).  Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında CSC, QT aralığındaki uzamayı 60. dakikada kısalttı (p<0,05). İstatistiksel analizde ANOVA’yı takip eden Tukey çoklu karşılaştırma testleri kullanıldı.

Sonuç: DPCPX, sıçanlarda sitalopram toksisitesine bağlı gelişen QT süresindeki uzamayı geri çevirdi. Bu sonuçlar, adenozin A1 reseptör uyarımının, sitaloprama bağlı gelişen kardiyovasküler toksisitenin patofizyolojisinde rolü olabileceğini düşündürmektedir. Adenozin A1 reseptör antagonistleri, sitaloprama bağlı gelişen kardiyovasküler toksisiteyi geri döndürmek için umut verici olabilirler.